ประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติในการหย่าเครื่องช่วยหายใจต่อความสำเร็จของการหย่าเครื่องช่วยหายใจและระยะเวลาในการหย่าเครื่องช่วยหายใจในผู้ป่วยวิกฤติที่ใส่เครื่องช่วยหายใจ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงเปรียบเทียบ (Comparative study) แบบ Retrospective and Prospective before and after Intervention Study เพื่อศึกษาผลของการใช้แนวปฏิบัติในการหย่าเครื่องช่วยหายใจต่อความสำเร็จของการหย่าเครื่องช่วยหายใจและระยะเวลาในการหย่าเครื่องช่วยหายใจ กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เป็นผู้ป่วยที่ใส่ท่อหลอดลมคอและใช้เครื่องช่วยหายใจ แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มก่อนใช้แนวปฏิบัติ จำนวน 87 ราย และกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติจำนวน 87 ราย ซึ่งได้รับการดูแลตามแนวปฏิบัติในการหย่าเครื่องช่วยหายใจ ประกอบด้วย แนวปฏิบัติการประเมินความพร้อมในระยะก่อนหย่าเครื่องช่วยหายใจ แนวปฏิบัติในการดูแลในระยะหย่าเครื่องช่วยหายใจและแนวปฏิบัติในการประเมินความพร้อมในการถอดท่อช่วยหายใจ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลพื้นฐานและแบบบันทึกข้อมูลการหย่าเครื่องช่วยหายใจ เปรียบเทียบความสำเร็จในการหย่าเครื่องช่วยหายใจระหว่างกลุ่มก่อนและกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติด้วยสถิติ Chi-square และเปรียบเทียบระยะเวลาหย่าเครื่องช่วยหายใจระหว่างกลุ่มก่อนและกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติด้วยสถิติ Mann Whitney U-test ผลการวิจัยพบว่า ความสำเร็จในการหย่าเครื่องช่วยหายใจกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลสูงกว่ากลุ่มก่อนใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = .000) และระยะเวลาในการหย่าเครื่องช่วยหายใจในกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติตํ่ากว่ากลุ่มก่อนใช้แนวปฏิบัติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = .000)