การชดใช้ค่าเสียหายกรณีรถไฟมาถึงล่าช้ากว่ากำหนด

Abstract

วิทยานิพนธ์เล่มนี้ศึกษาประวัติความเป็นมาของการรถไฟแห่งประเทศไทย หลักและทฤษฎี กฎเกณฑ์และกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการชดใช้ค่าเสียหายในประเทศไทยและต่างประเทศ ตลอดจนวิเคราะห์และเสนอแนะแนวทางที่เหมาะสมในการกำหนดความรับผิดและการชดใช้ค่าเสียหายทางแพ่งให้แก่ผู้โดยสาร ในกรณีรถไฟมาถึงล่าช้ากว่ากำหนดในประเทศไทย โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ในรูปแบบการวิจัยทางเอกสาร การที่รถไฟมาถึงล่าช้ากว่ากำหนดเป็นกรณีการชาระหนี้ไม่ต้องตามความประสงค์แห่งมูลหนี้ คู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งมีสิทธิได้รับค่าสินไหมทดแทน หรือใช้สิทธิบอกเลิกสัญญาและเรียกร้องค่าเสียหาย อย่างไรก็ดี ตามกฎข้อบังคับว่าด้วยระเบียบการบรรทุกส่งผู้โดยสารและสัมภาระฯ เล่ม 2 พ.ศ. 2469 ผู้โดยสารมิสิทธิจะได้รับเงินค่าตั๋วโดยสารคืนเต็มจำนวนต่อเมื่อรถไฟมาล่าช้า 30 นาทีและผู้โดยสารยังไม่ได้ขึ้นรถไฟเท่านั้น อนึ่ง สหราชอาณาจักรและประเทศเนเธอร์แลนด์ที่กำหนดให้บริษัทรถไฟเยียวยาค่าชดเชยแก่ผู้โดยสารโดยกำหนดเป็นร้อยละของค่าโดยสาร ตามสัดส่วนนาทีของความล่าช้า นอกจากนั้น สหราชอาณาจักรมีการให้ส่วนลดค่าโดยสาร ให้บัตรกานัลเงินสด จัดหาโรงแรมให้เข้าพัก มีการชดใช้ค่าเสียหายที่ตามมา และมีหน่วยงานตรวจสอบกรณีรถไฟล่าช้าที่ชัดเจน ผู้เขียนจึงเสนอให้แก้ไขกฎข้อบังคับฯดังกล่าว โดยให้ผู้โดยสารนั้นมีสิทธิได้รับค่าชดเชยเป็นร้อยละของอัตราค่าโดยสารตามสัดส่วนนาทีของความล่าช้า จัดให้มีการเยียวยาความเสียหายโดยวิธีอื่น ตลอดจนกำหนดหน้าที่และขอบอานาจของกรมการขนส่งทางรางกรณีรถไฟล่าช้าให้ชัดเจน