การสื่อสารคุณค่าสีกายที่สะท้อนผ่านงานจิตรกรรมเนื่องในพุทธศาสนาในประเทศไทยและศรีลังกา

Abstract

การวิจัยนีมี้วัตถุประสงค์เพื่อให้เข้าใจถึงการสื่อความหมายในเชิงคุณค่าของสีกายที่ สะท้อนผ่านภาพมนุษย์และอมนุษย์ในงานจิตรกรรมฝาผนังไทยกับจิตรกรรมวัดถ้ำแดมบูลล่า ประเทศศรีลังกา โดยใช้แนวคิดเกี่ยวกับสัญลักษณ์ภาพในงานจิตรกรรม แนวทางการศึกษาเชิง สัญญาณศาสตร์ แบบจำลองการสื่อสารของ Jakobson และทฤษฎีไร้ระเบียบ เป็นแนวทางในการ วิเคราะห์ข้อมูล การวิจัยนีเ้ป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญด้านจิตรกรรมและ การวิเคราะห์ตัวบทงานภาพจิตรกรรมฝาผนังในประเทศไทยที่เขียนขึ้นในช่วงรัชกาลที่ 3-7 และ จิตรกรรมวัดถ้ำแดมบูลล่า ซึ่งนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธประวัติ เขียนขึ้นในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18-19 โดยในส่วนของจิตรกรรมวัดถ้ำแดมบูลล่าได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลกในปี ค.ศ.1991 ผลจากการวิจัยพบว่า การสื่อความหมายในเชิงคุณค่าของสีกายที่สะท้อนผ่านภาพมนุษย์ และอมนุษย์พบลักษณะที่สำคัญดังต่อไปนี ้1) วรรณกรรมในฐานะปรัมปราคติมีอิทธิพลอย่างมาก ต่อการกำหนดคุณค่าสีกาย 2) สีทองเป็นคุณค่าสีกายที่สื่อถึงความดีงามและการมีบุญญาธิการ ทั้งนี้เป็นไปโดยไม่มีข้อยกเว้น 3) คุณค่าสีกายมีแนวโน้มที่มีความสัมพันธ์กับทิฐิและชนชั้นของผู้ เป็นเจ้าของเรือนร่าง 4) ความหมายของสีกายอยู่ภายใต้บริบท 5) ความไร้ระเบียบในการกำหนด คุณค่าสีกายอาจเกิดจากปัจจัยด้านตัวศิลปิน ผู้สนับสนุน บริบททางสังคมและทุน 6) คุณค่าสีกาย มีความสัมพันธ์กับระยะความใกล้ชิดกับพระพุทธเจ้า และ 7) คุณค่าสีกายมีความสัมพันธ์กับ ทิศทางของคู่สื่อสาร