การประเมินตัวบ่งชี้การประกันคุณภาพภายในสถานศึกษาของโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ในเขตภาคเหนือ สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดประสงค์เพื่อ 1) เพื่อประเมินตัวบ่งชี้ 84 ตัวบ่งชี้ ตามมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐาน เกี่ยวกับความเหมาะสมและการใช้ได้ตามสภาพจริงของโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ ในเขตภาคเหนือ สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ 2) เพื่อวิเคราะห์สาเหตุ และสรุปแนวทางในการพัฒนาตัวบ่งชี้ให้มีความเหมาะสมและใช้ได้ตามสภาพจริงของโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ ในเขตภาคเหนือ สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ ผู้ให้ข้อมูลสำหรับงานวิจัยนี้คือผู้บริหารสถานศึกษาจำนวน 48 คน หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้จำนวน134 คน และครูผู้สอนที่มีประสบการณ์ไม่น้อยกว่า 3 ปีจำนวน 270 คน ผู้ให้ข้อมูลเป็นประชากรของแต่ละกลุ่ม เครื่องมือ การวิจัยที่ใช้คือ แบบประเมินตัวบ่งชี้ 84 ตัวบ่งชี้ กรอบการวิเคราะห์ข้อมูลด้านเหตุผลของความไม่เหมาะสมและไม่สามารถใช้ได้ตามสภาพจริงของโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์ และคำถามที่ใช้สัมภาษณ์ในเชิงลึกต่อกลุ่มผู้ให้ข้อมูล ผลการศึกษาพบว่า 1) ผู้ให้ข้อมูลทั้ง 3 กลุ่มประเมินตัวบ่งชี้การประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษา 3 ตัวบ่งชี้ในระดับที่ต้องปรับปรุง คือตัวบ่งชี้ที่ 1.6 ภูมิใจในความเป็นไทย เห็นคุณค่าภูมิปัญญาไทย นิยมไทย และดำรงไว้ซึ่งความเป็นไทย (x̅= 5.15, S.D. = 1.57) ตัวบ่งชี้ 4.4 มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ มองโลกในแง่ดี และมีจินตนาการ (x̅= 5.60 , S.D. = 0.98) และ ตัวบ่งชี้ 5.2 มีผลการทดสอบรวบยอดระดับชาติเฉลี่ยตามเกณฑ์ ( x̅= 5.34, S.D. = 1.31) 2) ผลการวิเคราะห์สาเหตุของการประเมินดังกล่าวปรากฏว่า บริบทของโรงเรียนศึกษาสงเคราะห์มีความแตกต่างจากโรงเรียนทั่วไป โดยมีลักษณะของนักเรียนที่แตกต่างและมีข้อจำกัดด้านความพร้อมทางด้านการเรียนรู้ 3) ผลจากการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลจำนวน 30 คนทั้งหมดจาก 3 กลุ่มโดยเลือกจากความเต็มใจในการให้สัมภาษณ์ ปรากฏว่าผู้ให้ข้อมูลได้เสนอแนะให้ปรับเกณฑ์ของระดับการประกันคุณภาพของตัวบ่งชี้ไปตามบริบทที่แท้จริง และหากเป็นไปได้ควรกำหนดตัวบ่งชี้ใหม่ที่เหมาะสมและการใช้ได้ตามสภาพจริง