มาตรการทางกฎหมายในการให้ความคุ้มครองบุคคลวิกลจริต : ศึกษากรณี พนักงานอัยการสั่งไม่ฟ้อง

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายสำหรับผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตใจในประมวลกฎหมายอาญาซึ่งประมวลกฎหมายอาญาได้มีบทบัญญัติในการควบคุมบุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตไว้ในสถานพยาบาล อันเป็นมาตรการทางกฎหมายสำหรับผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตที่ศาลได้พิพากษาว่ากระทำความผิดแล้วรวมทั้งได้ศึกษาพระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ. 2551 ซึ่งกำหนดมาตรการทางกฎหมายสำหรับผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตที่ยังไม่ได้กระความผิดและที่ศาลได้พิพากษาว่ากระทำความผิดแล้ว เมื่อพนักงานอัยการมีคำสั่งเด็ดขาดไม่ฟ้องผู้ต้องหาเนื่องจากผู้ต้องหามีอาการทางจิตทำให้ในขณะกระทำความผิดไม่รู้ผิดชอบหรือไม่สามารถบังคับตนเองได้ เมื่อพนักงานอัยการมีคำสั่งไม่ฟ้องและต้องปล่อยตัวผู้กระทำความผิดที่มีความผิดปกติทางจิตไปก็อาจจะไปก่อเหตุร้ายขึ้นได้อีก จึงควรนำมาตรการเพื่อความปลอดภัยตามประมวลกฎหมายอาญามาใช้บังคับให้เป็นประโยชน์เพื่อป้องกันการกระทำความผิดซํ้า แต่เมื่อพิจารณาอัยการมีคำสั่งเด็ดขาดไม่ฟ้องผู้ต้องหาที่มีความผิดปกติทางจิต ก็ไม่อาจนำวิธีการเพื่อความปลอดภัยตามประมวลกฎหมายอาญามาใช้บังคับได้ ดังนั้น ผู้เขียนจึงได้เสนอแนะให้มีการปรับปรุงประมวลกฎหมายอาญาเพื่อให้พนักงานอัยการสามารถยื่นคำร้องต่อศาลขอให้ควบคุมบุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตไว้ในสถานพยาบาลได้ เพื่อเป็นการคุ้มครองและป้องกันไม่ให้บุคคลดังกล่าวไปก่อเหตุร้ายขึ้นได้อีก รวมทั้งได้เสนอแนะให้นำพระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ. 2551 มาปรับใช้ในกรณีดังกล่าวด้วย