การนำนโยบายการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงไปปฏิบัติในพื้นที่อำเภอสรรพยา จังหวัดชัยนาท

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสำเร็จ ปัจจัยที่ส่งผล ปัญหาอุปสรรคและแนวทางการพัฒนาการนำนโยบายการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงไปปฏิบัติในพื้นที่ อำเภอสรรพยา จังหวัดชัยนาท ใช้ระเบียบวิธีการวิจัยแบบผสมผสาน โดยเครื่องมือการวิจัยเชิงปริมาณ คือ การวิเคราะห์เอกสาร และแบบสอบถาม วิจัยเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย คณะอนุกรรมการสนับสนุนการจัดบริการดูแลระยะยาวสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงขององค์การที่นำนโยบายไปปฏิบัติ จำนวน 81 คน กลุ่มผู้สนับสนุนนโยบายระดับอำเภอและจังหวัด จำนวน 6 คน และกลุ่มผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงหรือญาติผู้ดูแล ซึ่งเป็นผู้ได้รับบริการตามนโยบาย จำนวน 392 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยค่าสถิติเชิงพรรณนา ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพใช้เทคนิควิเคราะห์เนื้อหาและความสอดคล้องภายใน ผลการวิจัย พบว่า การนำนโยบายการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงไปปฏิบัติมีความสำเร็จ ด้านการจัดบริการ และบริหารจัดการโดยรวมอยู่ในระดับมาก ปัจจัยที่ส่งผลสูงสุด คือ ทัศนคติของคณะอนุกรรมการฯ LTC การมีส่วนร่วมของหน่วยงานและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในพื้นที่ การสื่อสารนโยบายขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและภาคส่วนสาธารณสุขในระดับพื้นที่ และปัจจัยทรัพยากร ด้านการจัดการข้อมูลในส่วนของปัญหาอุปสรรค พบว่า ขาดการรับรู้เกี่ยวกับระบบบริการของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ครอบครัวและญาติ ผู้บริหารขาดการผลักดันเชิงนโยบาย และภาคส่วนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นขาดแคลนบุคลากรด้านสาธารณสุข รวมถึงปัญหาความซ้ำซ้อนระบบข้อมูลระหว่าง สปสช.และสาธารณสุขทำให้เพิ่มภาระและสูญเสียเวลาการปฏิบัติงาน โดยแนวทางการพัฒนาเสนอต่อหน่วยงานกระทรวงมหาดไทย สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ สำนักงานสาธารณสุขอำเภอ และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ควรร่วมกันสื่อสารนโยบายให้ประชาชนรับรู้และแจ้งความจำนงขอรับบริการ พัฒนาระบบบริการด้านความรู้ ทักษะและติดตามประเมินผลแบบมีส่วนร่วมระหว่างผู้ให้บริการและผู้รับบริการ และพัฒนาระบบข้อมูลเพื่อใช้ตัดสินใจเชิงนโยบายและสนับสนุนการปฏิบัติร่วมกันได้ทุกระดับ