ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจการให้บริการที่พักรายวัน

ปรียาภัทร์ เอกวัฒน์นพคุณ

Please use this identifier to cite or link to this item: https://rsuir-library.rsu.ac.th/handle/123456789/494

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	ธเนศ สุจารีกุล	-
dc.contributor.author	ปรียาภัทร์ เอกวัฒน์นพคุณ	-
dc.date.accessioned	2022-01-27T06:58:27Z	-
dc.date.available	2022-01-27T06:58:27Z	-
dc.date.issued	2563	-
dc.identifier.uri	https://rsuir-library.rsu.ac.th/handle/123456789/494	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (น.ม. (นิติศาสตร์)) -- มหาวิทยาลัยรังสิต, 2563	en_US
dc.description.abstract	พระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 มาตรา 4 ใช้บังคับกับสถานที่ใดก็ตามที่ให้บริการที่พักแก่บุคคล แต่ไม่ใช่บังคับกับ (1) ที่พักชั่วคราวซึ่งดำเนินการโดยส่วนราชการของรัฐบาล หรือเพื่อการกุศล หรือเพื่อการศึกษา (2) ที่พักซึ่งให้บริการโดยคิดค่าตอบแทนเป็นรายเดือน และ (3) ที่พักอื่นใดที่กำหนดโดยกฎกระทรวงมหาดไทย ต่อมา กระทรวงมหาดไทยได้ออก“กฎกระทรวงกาหนดประเภทและหลักเกณฑ์การประกอบธุรกิจโรงแรม พ.ศ. 2551” ซึ่งข้อ 1 กำหนดว่า “ให้สถานที่พักที่มีจำนวนห้องพักในอาคารเดียวกันหรือหลายอาคารรวมกันไม่เกินสี่ห้องและมีจำนวนผู้พักรวมกันทั้งหมดไม่เกินยี่สิบคน ซึ่งจัดตั้งขึ้นเพื่อให้บริการที่พักชั่วคราวสำหรับคนเดินทางหรือบุคคลอื่นใดโดยมีค่าตอบแทน อันมีลักษณะเป็นการประกอบกิจการเพื่อหารายได้เสริมและได้แจ้งนายทะเบียนทราบตามแบบที่รัฐมนตรีกำหนด ไม่เป็นโรงแรมตามพระราชบัญญัติโรงแรมมาตรา 4” ดังนั้น ที่พักชั่วคราวตามกฎกระทรวงนี้จึง ไม่ใช่โรงแรม และก่อให้เกิดปัญหากฎหมายว่าจะใช้กฎหมายฉบับใดควบคุม โดยเฉพาะในด้านความปลอดภัย ดังนั้น ประเทศไทยควรแก้ปัญหานี้โดยเร็ว เช่นการออกกฎหมายเฉพาะมาบังคับ	en_US
dc.language.iso	other	en_US
dc.publisher	มหาวิทยาลัยรังสิต	en_US
dc.subject	พระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ.2547	en_US
dc.subject	มาตรการความปลอดภัย	en_US
dc.subject	ที่พักนักท่องเที่ยว	en_US
dc.title	ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจการให้บริการที่พักรายวัน	en_US
dc.title.alternative	Legal issues relating to business of daily room services	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.description.other-abstract	The Hotel Act B.E.2547 is applicable to any living places which provide accommodations to persons for consideration. The Act, however, is not applicable to (1) temporary accommodations run by governmental organs, or for charity aims, or for educational purposes; (2) accommodations which provide services for consideration on a monthly basis; and (3) any other accommodations which are provided by regulations of the Ministry of Interior. Subsequently, the Ministry of Interior has issued Ministerial Regulation B.E. 2551, Article 1 of which provides that “any accommodation which has rooms in single or several buildings and has total guests less than 20 persons, which is established to provide temporary accommodations to travelers or other persons for consideration to supplement providers’ normal income, and has been registered with the Registrar in accordance with the form to be provided by the Minister of Interior, is not a hotel”. Accordingly, the temporary accommodations according to this Regulation are not hotels, and create a legal issue as to which law applicable to them, especially with respect to security. Therefore, Thailand should resolve this issue soonest by means of enacting of a new specific law to control them.	en_US
dc.description.degree-name	นิติศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.description.degree-level	ปริญญาโท	en_US
dc.contributor.degree-discipline	นิติศาสตร์	en_US
Appears in Collections:	Law-Law-M-Thesis

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
Preeyapat Aekkawatnoppakun.pdf		2.6 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record