ผลของการใช้แนวปฏิบัติในการป้องกันการเกิด extravasation ต่ออัตราการเกิด extravasation ในผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับเคมีบำบัด

Abstract

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบวัดหลังและมีกลุ่มเปรียบเทียบเพื่อศึกษาผลของการใช้ แนวปฏิบัติที่ปรับปรุงขึ้นจากหลักฐานเชิงประจักษ์ในการป้ องกันการเกิด Extravasation ในผู้ป่ วย มะเร็งที่ได้รับเคมีบำบัดกลุ่ม FOLFOX กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับเคมีบำบัดที่เข้ารับการ รักษาในหอผู้ป่วย 14 โรงพยาบาลจุฬาภรณ์ระหว่างเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2560 ถึงเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2561 คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงจำนวน 70 ราย แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มเปรียบเทียบจำนวน 44 ราย ซึ่งได้รับการดูแลตามแนวปฏิบัติปกติของโรงพยาบาล และกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติ จำนวน 26 ราย ซึ่งได้รับการดูแลโดยใช้แนวปฏิบัติในการป้องกันการเกิด Extravasation ที่ปรับปรุงจาก หลักฐานเชิงประจักษ์ เก็บรวบรวมข้อมูลประเมินการเกิด Extravasation ตั้งแต่ผู้ป่วยเริ่มได้รับเคมี บำบัดจนกระทั่งได้รับเคมีบำบัดครบ วิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานของกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สถิติเชิง บรรยาย เปรียบเทียบความแตกต่างของการเกิด Extravasation ระหว่างกลุ่มใช้แนวปฏิบัติและกลุ่ม เปรียบเทียบโดยใช้สถิติ Fisher’s Exact test ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มที่ได้รับการดูแลโดยใช้แนวปฏิบัติตามปกติเกิด Extravasation จา นวน 6 คน (ร้อยละ 13.64) ในขณะที่กลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติที่ปรับปรุงขึ้นจากหลักฐานเชิงประจักษ์ ไม่เกิด Extravasation เมื่อทดสอบด้วยสถิติ Fisher’s Exact test พบว่าไม่แตกต่างกัน (p = .078) ซึ่งความรุนแรงของการเกิด Extravasation อยู่ในระดับ 2 ทั้งหมด ผลการวิจัยแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของการนำแนวปฏิบัติที่ปรับปรุงขึ้นไปใช้ในโรงพยาบาล ผู้วิจัยเสนอแนะให้ทำวิจัยซ้า โดยเพิ่มขนาดของกลุ่มตัวอย่างให้มากขึ้น