ประสิทธิผลของโปรแกรมการสื่อสารข้อมูลแก่ญาติผู้ป่วยวิกฤตต่อความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยและการเผชิญความเครียด

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบก่อนทดลอง หนึ่งกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลองเพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการสื่อสารข้อมูลแก่ญาติผู้ป่วยวิกฤตต่อความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยและการเผชิญความเครียด โดยใช้ทฤษฎีความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยของ Mishel (1988) เป็นกรอบแนวคิด กลุ่มตัวอย่างคือญาติผู้ป่วยภาวะวิกฤตที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต โรงพยาบาลกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามเกณฑ์ที่กาหนด จานวน 34 ราย ได้เข้าร่วมโปรแกรมการสื่อสารข้อมูลสาหรับญาติผู้ป่วยวิกฤตเป็นเวลา 5 วัน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วย แบบสัมภาษณ์การเผชิญความเครียดของญาติผู้ป่วยวิกฤตแบบมุ่งลดอารมณ์ตึงเครียดและบรรเทาปัญหา ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน แบบสัมภาษณ์ความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วย แบบสัมภาษณ์การเผชิญความเครียดของญาติผู้ป่วยวิกฤตแบบมุ่งลดอารมณ์ตึงเครียดและบรรเทาปัญหา มีค่าสัมประสิทธิ์อัลฟ่าของครอนบาคเท่ากับ 0.77, 0.86 และ 0.82 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย สถิติ Paired t-test และ Wilcoxon signed rank test ผลการวิจัยพบว่า โปรแกรมสื่อสารข้อมูลแก่ญาติผู้ป่วยวิกฤตมีผลต่อความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยและการเผชิญความเครียด คะแนนความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยของญาติผู้ป่วยวิกฤตหลังได้รับโปรแกรมการสื่อสารข้อมูล และคะแนนการเผชิญความเครียดของญาติผู้ป่วยวิกฤตต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p = .000, p = 000 ตามลำดับ) ผลจากการวิจัยครั้งนี้สนับสนุนประสิทธิภาพของโปรแกรมการสื่อสารข้อมูลแก่ญาติผู้ป่วยวิกฤตเป็นประโยชน์ต่อการลดความรู้สึกไม่แน่นอนในความเจ็บป่วยของญาติผู้ป่วยวิกฤตและส่งเสริมให้ญาติมีวิธีการเผชิญความเครียดที่เหมาะสม