นโยบายป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไทย : ศึกษาเชิงวิพากษ์การนำนโยบายไปสู่การปฏิบัติ

Abstract

การวิจัยเรื่อง “นโยบายป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไทย ศึกษา เชิงวิพากษ์การนำนโยบายไปสู่การปฏิบัติ” มีวัตถุประสงค์ในการวิจัย ดังนี้ (1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ ส่งผลให้เกิดความสำเร็จในการนำนโยบายว่าด้วยการป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วน ท้องถิ่นไปปฏิบัติ (2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดความล้มเหลวในการนำนโยบายว่าด้วยการ ป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไปปฏิบัติ และ (3) เพื่อศึกษาแนวทางเพื่อการ ป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไทย งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก (in-depth interview) การศึกษาภาคสนาม (field study) ตลอดจนการศึกษาค้นคว้าจากงานเขียน บทความ ข้อมูล หรืองานวิจัยที่อาศัยการสืบสาวเรื่องราวจากเอกสารเพื่อนำไปสู่คำตอบตามวัตถุประสงค์ ที่กำหนด ผลการศึกษาสรุปได้ว่า ปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดความสำเร็จในการนำนโยบายว่าด้วยการป้องกันการทุจริต ใน องค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไปปฏิบัติ คือ (1) ปัจจัยทางด้านนโยบาย ประกอบด้วย วัตถุประสงค์ เป้าหมายของนโยบาย แผนงาน หรือโครงการที่มุ่งตรงไปยังองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นต้องมี ความชัดเจน (2) ทรัพยากร ประกอบด้วย งบประมาณเพื่อการสนับสนุนนโยบาย ต้องเพียงพอ (3) ปัจจัยด้านลักษณะขององค์การที่นำนโยบายไปปฏิบัติ ประกอบด้วย โครงสร้างองค์การ วัฒนธรรมภายในขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่นในแต่ละแห่งต้องมีความพร้อมและมีศักยภาพ ในการบริหาร (4) ปัจจัยด้านการติดต่อสื่อสาร ประกอบด้วย การติดต่อสื่อสารสองทาง ระบบการ สื่อสารแบบเปิด การเชื่อมโยงอย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทางการระหว่างการบริหารราชการ ส่วนกลาง กับองค์การปกครองส่วนท้องถิ่น (5) กลไกการควบคุมภายใน ประกอบด้วย การกำหนด กฎเกณฑ์ หรือแนวทางเพื่อการควบคุม หรือกำกับดูแลการบริหารงานภายในของผู้ปฏิบัติงานใน องค์การปกครองส่วนท้องถิ่นในแต่ละแห่ง และ (6) ปัจจัยด้านนโยบายเพื่อการป้องกันการทุจริต ประกอบด้วย การกำหนดให้มีการรายงานการตรวจสอบ การจัดตั้งองค์การเพื่อการตรวจสอบแบบ ครบวงจร การดึงภาคประชาชน และสื่อมวลชนเข้ามามีส่วนในการบริหารงานในองค์การปกครอง ส่วนท้องถิ่น โดยให้ความสำคัญกับการนำหลักธรรมาธิบาล ประมวลจริยธรรม มาตรการบังคับ ทางกฎหมาย มาใช้ให้เห็นเป็นรูปธรรม ส่วนปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดความล้มเหลวในการนำนโยบายว่าด้วยการป้องกันการทุจริตใน องค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไปปฏิบัติ คือ (1) ปัจจัยด้านผู้กำหนดนโยบาย ประกอบด้วย ผู้บริหาร ขาดภาวะผู้นำ ขาดทักษะ ขาดความเข้าใจ และความตั้งใจจริงในการกำหนดนโยบายเพื่อการ ป้องกันการทุจริต (2) ปัจจัยด้านผู้ปฏิบัติงาน ประกอบด้วย ผู้ปฏิบัติงานไม่มีความรู้ และขาดความ ตั้งใจในการดำเนินภารกิจตามที่ได้รับมอบหมาย (3) ปัจจัยด้านประชาชนและสื่อมวลชน ประกอบด้วย ความพร้อม โอกาส และการประชาสัมพันธ์เพื่อเปิดโอกาสให้ประชาชนและ สื่อมวลชนเข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารงานภายในขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่น (4) ปัจจัย ด้านองค์การเพื่อการตรวจสอบ ประกอบด้วย การขาดแคลนอัตรากำลังคน การขาดแคลนทรัพยากร และการบริหารงานที่ถูกการเมืองเข้าครอบงำ และ (5) ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อม ประกอบด้วย การต่อต้านและการคัดค้านของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย เงื่อนไขด้านเวลา สถานที่ และสถานการณ์ต่างๆ ตลอดจนสภาพเศรษฐกิจ การเมือง และสังคม สำหรับแนวทางเพื่อการป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไทย คือ หน่วยงานภาครัฐบาลต้องพิจารณาถึงปัจจัยที่จะส่งผลให้เกิดความสำเร็จในการนำนโยบาย ว่าด้วยการป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไปปฏิบัติ โดยการนำปัจจัยดังกล่าวมา บังคับใช้อย่างเป็นรูปธรรม และต้องให้ความสำคัญ ถึงปัจจัยต่างๆที่จะส่งผลให้เกิดความล้มเหลว ในการนำนโยบายว่าด้วยการป้องกันการทุจริตในองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นไปปฏิบัติ โดยการ ขจัดปัจจัยดังกล่าวให้หมดไป