การวิเคราะห์ปริมาณกรดฟรูลิคด้วยเครื่องเดนซิโตมิเตอร์และผลกระทบของอุณหภูมิ เวลาและสารลดแรงตึงผิว ต่อความคงตัวของกรดฟรูลิคจากสารสกัดโกศเชียงในตำรับไมโครอิมัลชั่น

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะพัฒนาวิธีการวิเคราะห์ปริมาณกรดเฟรูลิค และศึกษาผล กระทบของอุณหภูมิ เวลาและสารลดแรงตึงผิวต่อความคงตัวของกรดเฟรูลิคจากสารสกัดโกฐเชียง ในตำรับไมโครอิมัลชั่น การเตรียมไมโครอิมัลชั่นเลือกใช้ ทวีน 20 และครีโมฟอร์ อาร์เอช 40 เป็น สารลดแรงตึงผิว เตรียมโดยการสร้างเฟสไดอะแกรมใช้น้ำมันกานพูลเป็นวัฏภาคน้ำมัน ปรับ อัตราส่วนจนได้ตำรับที่มีลักษณะใสและโปร่งแสง เลือกมาอย่างละ 1 ตำรับ เพื่อใช้ศึกษาต่อไป กระบวนการตรวจสอบความถูกต้องของวิธีการวิเคราะห์โดยTLC-densitometric method พบว่า สภาพความสัมพันธ์เชิงเส้น กราฟที่ได้เป็นเส้นตรง ค่าสัมประสิทธิความเป็นเส้นตรงเท่ากับ 0.9964 คลอบคลุมความเข้มข้นของสารละลายมาตรฐานที่ 36 – 180 นาโนกรัม/จุด ค่าความแม่นยำทั้ง ภายในแต่ละวันและระหว่างวัน ได้ค่าร้อยละความเบี่ยงเบนมาตรฐานสัมพัทธ์น้อยกว่า 2% สำหรับ ค่าความถูกต้องโดยการเติมสารละลายมาตรฐานที่ 3 ความเข้มข้น ได้ค่าเฉลี่ยร้อยละการกลับคืนอยู่ที่ 99.51% ปริมาณกรดเฟรูลิคจากสารสกัดโกฐเชียงที่คำนวณได้อยู่ในช่วง 1.91 ± 0.02 ถึง 2.06 ± 0.03 %w/w การศึกษาเรื่องความคงตัวของกรดเฟรูลิค พบว่าการเสื่อมสลายของกรดเฟรูลิคแปรผันตรง กับเวลา และกรดเฟรูลิคในตำรับที่ใช้อาร์เอช 40 มีการเสื่อมสลายมากกว่าตำรับที่ใช้ ทวีน 20 เป็น สารลดแรงตึงผิว (นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับต่ำกว่า 0.05) ที่อุณหภูมิ 2-4, 25± 2 และ 45 องศาเซล เซียล ทั้ง 2 ตำรับ พบว่ากรดเฟรูลิคมีอันดับปฏิกิริยาของการเสื่อมสลายเป็นอันดับหนึ่ง ที่อุณหภูมิ 2- 4 และ 25 ± 2 oC การเสื่อมสลายเกิดชัดเจนในช่วงเวลา 21 วันแรกทั้งสองตำรับ ที่อุณหภูมิ 45 oC การ เสื่อมสลายเกิดชัดเจนใน 14 วันแรกในตำรับที่ใช้ทวีน 20 และ 7 วันแรกในตำรับที่ใช้อาร์เอช 40 สำหรับความหนืด พบว่าตำรับที่ใช้อาร์เอช 40 มีค่าความหนืดมากกว่าตำรับที่ใช้ ทวีน 20 เป็น สารลดแรงตึงผิว (นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับต่ำกว่า 0.05) แต่ค่าความหนืดทั้ง 3 อุณหภูมิของแต่ละ ตำรับไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ค่าความเป็นกรด-ด่างของทั้ง 2 ตำรับอยู่พบว่า ในช่วง 4.89 – 5.83 และมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเมื่อครบ 28 วัน