ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการศึกษาโดยไม่มีค่าใช้จ่าย

Abstract

การศึกษาเป็นเครื่องมือสำคัญในการพัฒนาคนและสร้างชาติให้เจริญ ประเทศไทยได้จัด การศึกษาตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 ประกอบกับคำสั่งหัวหน้าคณะรักษา ความสงบแห่งชาติที่ 28/2559 โดยที่ไม่มีค่าใช้จ่ายครอบคลุมการศึกษาพื้นฐานทั้งระบบแล้วนั้น ผลจากการศึกษาพบว่า ระยะเวลาการศึกษาภาคบังคับ 9 ปีตามมาตรา 17 ไม่สอดคล้องกับบริบท ทางสังคมของประเทศไทยและระยะเวลาการศึกษาภาคบังคับโดยเฉลี่ยในระดับสากล เมื่อเปรียบเทียบกับต่างประเทศยังพบอีกว่า กฎหมายการศึกษาของประเทศไทยจัดสวัสดิการ ทางการศึกษาไม่เพียงพอต่อความต้องการและความจำเป็นของผู้เรียน ได้แก่ ด้านการเรียน การสอน ไม่ครอบคลุมไปถึงการเรียนการสอนนอกหลักสูตรการศึกษา, ด้านทรัพยากรทาง การศึกษา มิได้กำหนดให้สถานศึกษามีหน้าที่จัดหาวัสดุอุปกรณ์การเรียนให้แก่นักเรียน และด้าน สิทธิประโยชน์ มิได้สนับสนุนค่าเครื่องแบบในพิธีสำเร็จการศึกษาและค่าใช้จ่ายในการเดินทาง สาธารณะ นอกจากนี้ ยังมีบทบัญญัติที่เปิดช่องให้มีการระดมทรัพยากรเพื่อนา มาใช้ในการจัด การศึกษาตามมาตรา 58 อนุมาตรา 2 แต่มิได้มีบทบัญญัติที่กำหนดสิทธิหรือสร้างความคุ้มครอง ให้แก่ผู้เรียนหรือผู้ปกครอง จากการศึกษาค้นคว้าฉบับนี้ ผู้เขียนจึงมีข้อเสนอแนะให้แก้ไขและเพิ่มเติมพระราชบัญญัติ การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ที่ 28/2559 โดย เพิ่มระยะเวลาการศึกษาภาคบังคับในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และปรับปรุงการจัดสวัสดิการ ทางการศึกษาให้ครอบคลุมการเรียนการสอนนอกหลักสูตรการศึกษา การจัดหาอุปกรณ์การเรียน และเครื่องแบบในพิธีสำเร็จการศึกษาหากกำหนดให้ใส่ และการลดราคาค่าโดยสารสาธารณะแก่ นักเรียน ตลอดจนถึงกำหนดให้มีสิทธิปฏิเสธการบริจาคเงินโดยไม่สมัครใจและห้ามมิให้เรียกเก็บ ค่าใช้จ่ายจากการจัดการศึกษาโดยไม่มีบทบัญญัติของกฎหมายอนุญาตไว้เป็นการเฉพาะ