รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัย ผลของเวลาและการเตรียมผิวต่อความแข็งเเรงยึดติดของวัสดุครอบฟันชั่วคราว ชนิดบิสเอคริวเรซินที่ซ่อมแซมด้วยวัสดุคอมโพสิตเรซินชนิดไหลแผ่

Abstract

รายงานการวิจัยเรื่องผลของเวลาและการเตรียมผิวต่อความแข็งเเรงยึดติดของวัสดุครอบฟันชั่วคราวชนิดบิสเอคริวเรซินที่ซ่อมแซมด้วยวัสดุคอมโพสิตเรซินชนิดไหลแผ่เป็นการวิจัยเชิงทดลอง มุ่งศึกษาให้ทราบถึงผลของช่วงเวลาในการซ่อมแซมและการเตรียมพื้นผิวบนบิสเอคริวเรซินเมื่อยึดกับวัสดุคอมโพลิตเรซินชนิดไหลแผ่โดยประเมินค่าแรงยึดดึงเฉือนของทั้ง สองวัสดุ โดยชิ้นงานบิสเอคริวเรซิน 270 ชิ้น สุ่มแบ่งเป็น 3 กลุ่ม (n=90) ตามเวลาดังนี้ (ก) แช่ในน้ำลายเทียมที่อุณหภูมิ 37 ° C เป็นระยะเวลา 1 ชั่วโมง (ข)194 เทอร์โมไซคลิง(เทียบเท่ากับระยะเวลา 1 สัปดาห์) และ(ค) 5,000 เทอร์โมไซคลิง(เทียบเท่ากับระยะเวลา 6เดือน) โดยในแต่ละกลุ่มของช่วงเวลาที่ซ่อมแซมจะแบ่งตามการเตรียมพื้น ผิว(n=30) ดังนี้ คือ (ก)ไม่มีการเตรียมพื้นผิว (ข)การใช้หัวกรอคาร์ไบด์ทรงกระบอก และ (ค)การใช้หัวกรอคาร์ไบด์ร่วมกับใช้สารแอดฮีซีฟแอดเปอร์ซิงเกอร์บอนด์ทูภายหลังการเตรียมผิวบิสเอคริวเรซินแล้ว ฉีดวัสดุคอมโพสิตเรซินชนิดไหลแผ่บนชิ้นงานและนำไปทดสอบด้วยเครื่องทดสอบสากลด้วยความเร็วหัวดึง 0.5 มิลลิเมตรต่อนาที จากนั้น นำค่ามาวิเคราะห์สถิติความแปรปรวนสองทางและสถิติเชิงซ้อนด้วยวิธีทูกีย์ ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 นำชิ้นงานที่แตกหักมาส่องด้วยกล้องจุลทรรศน์ชนิดสเตอริโอเพื่อแบ่งลักษณะความล้มเหลวที่เกิดขึ้นจากผลการศึกษาพบว่า การเตรียมผิวด้วยการกรอพื้นผิวด้วยหัวกรอคาร์ไบด์ร่วมกับการใช้สารแอดฮีซีฟในการซ่อมแซมบิสเอคริวเรซินด้วยคอมโพสิตเรซินชนิดไหลแผ่ให้ผลความแข็งแรงเฉือนมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญในทุกช่วงเวลาและพบว่าบิสเอคริวเรซินที่อยู่ในน้ำลายเทียม 6 เดือน (5,000 เทอร์โมไซเคิล)ให้ค่ายึดเฉือนน้อยที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(P<0.05) พบการแตกหักของชิ้นงานส่วนใหญ่เป็นความล้มเหลวของการยึดติด ภายใต้ข้อจำกัดของการทดลองผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ระยะเวลาในการซ่อมแซมและวิธีการเตรียมผิวที่แตกต่างกันส่งผลต่อค่าแรงยึดติดของวัสดุครอบฟันบิสเอคริวเรซินและวัสดุอุดฟันคอมโพสิตเรซินชนิดไหลแผ่