รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ พฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพในผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงบรรยายแบบหาความสัมพันธ์ เพื่อศึกษาพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพและความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล การรับรู้ความสามารถตนเองและแรงสนับสนุนทางสังคมกับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ โดยใช้แบบจำลองพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของ Pender (2006) เป็นกรอบแนวคิดในการวิจัย กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเฉพาะเจาะจงเป็นผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ที่ได้รับการรักษาที่แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลนพรัตนราชธานี โรงพยาบาลสมุทรปราการ และ สถาบันบำราศนราดูร จำนวน 630 ราย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามการรับรู้ความสามารถในตนเอง แบบสอบถามแรงสนับสนุนทางสังคมและแบบสอบถามพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพ ตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน ทดสอบความเชื่อมั่นโดยใช้สัมประสิทธิ์แอลฟาของ ครอนบาค ได้ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามการรับรู้ความสามารถตนเอง แบบสอบถามแรงสนับสนุนทางสังคมและแบบสอบถามพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพ เท่ากับ 0.93, 0.82 และ 0.92 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย และทดสอบความสัมพันธ์โดยใช้สถิติไค-สแควร์ และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของสเปียร์แมน ผลการวิจัยพบว่า ผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์มีพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพโดยรวมอยู่ในระดับปานกลางและระดับสูงใกล้เคียง เมื่อพิจารณาพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพรายด้านพบว่า ด้านความรับผิดชอบต่อสุขภาพ ด้านโภชนาการ และ ด้านการพัฒนาทางจิตวิญญาณส่วนใหญ่อยู่ในระดับสูง ด้านสัมพันธภาพระหว่างบุคคล ด้านกิจกรรมทางกาย อยู่ในระดับปานกลาง และ ด้านการจัดการความเครียดอยู่ในระดับปานกลางและสูงใกล้เคียงกัน ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ สถานภาพสมรส ระดับการศึกษา รายได้ และระยะเวลาที่ทราบผลการติดเชื้อ ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพ (p > .05) ในขณะที่การรับรู้ความสามารถตนเอง และแรงสนับสนุนทางสังคม พบว่ามีความสัมพันธ์ทางบวกระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพ ( =.661, .565 ตามลำดับ, p =.000, .000) ข้อเสนอแนะจากการวิจัย พยาบาลควรตระหนักถึงประโยชน์ของการส่งเสริมการรับรู้ความสามารถตนเองและแรงสนับสนุนทางสังคมในการพัฒนาพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพของผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์