รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัย การพัฒนาตำรับยาน้ำกลั้วปากที่มีสารยึดเกาะเยื่อเมือกเพื่อนำส่งฟลูโอซิโนโลนอะซิโตไนด์ในการรักษาโรคไลเคนพลานัสในช่องปาก

Abstract

ตำรับฟลูโอซิโนโลนอะซิโตไนด์พอลิเมอร์ริกไมเซลล์ออกแบบการทดลองแบบ factorial design พบว่า คุณสมบัติทางกายภาพและเคมี สัมพันธ์โดยตรงกับปริมาณของสารพอลอคซาเมอร์407 ทั้งลักษณะของตำรับ ความคงตัว ความหนืด ขนาดของอนุภาคและค่าศักษ์ไฟฟ้าซีต้า เมื่อทดสอบด้วย Small angle X-ray scattering พบว่า ตำรับที่ FPM7 และ 8 มีการจัดเรียงอนุภาคแบบ hexagonal micelle ในทุกๆ อุณหภูมิ การปลดปล่อยฟลูโอซิโนโลนอะซิโตไนด์จากตำรับเป็นแบบ zero-order kinetic และการซึมผ่านเยื่อกั้นเป็นแบบ Higuchi model ตำรับ FPM7 และ 8 ถูกนำมาศึกษาต่อในด้านความคงตัวทางความร้อนและลักษณะของอนุภาค ด้วยวิธี DSC TGA XRD และ FTIR ซึ่งพบว่า อนุภาคขอฟลูโอซิโนโลนอะซิโตไนด์ ถูกพบอยู่รอบๆ พอลิเมอร์ริกไมเซลล์ และมีอนุภาคระดับนาโนเมตร มีการยึดเกาะกับเยื่อเมือกที่ดี การซึมผ่านเยื่อกั้นของหลอดอาหารหมู ที่เวลา 5, 15 และ 30 นาที พบว่า FPM7 ซึมผ่านได้ไวและกักเก็บอยู่ในชั้น epithelium ตั้งแต่ 5 นาทีแรก และสะสมที่เนื้อเยื่อตลอด 30 นาที ในขณะที่ FPM8 ฟลูโอซิโนโลนอะซิโตไนด์ มีการซึมผ่านเยื่อกั้นได้ดี แต่ไม่ถูกกักเก็บที่ชั้นของเนื้อเยื่อ จากการศึกษานี้ได้ข้อสรุปว่า FPM7 มีการเกาะกับเนื้อเยื่อได้ทำให้เพิ่มระยะเวลาที่ยาสัมผัสกับเนื้อเยื่อและเพิ่มการซึมผ่านและการกักเก็บของยาที่ชั้นเนื้อเยื่อและควรนำไปศึกษาเพิ่มเติมในสัตว์ทดลองและในมนุษย์ต่อไป