การปกป้องแรงงานข้ามชาติในประเทศไทยตามกฎหมายว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและสิทธิแรงงาน

Abstract

ดุษฎีนิพนธ์นี้มีจุดประสงค์เพื่อตรวจสอบว่าแรงงานข้ามชาติได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายระหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและแรงงานหรือไม่ พบว่าแรงงานข้ามชาติได้รับความคุ้มครองโดยกฎหมายระหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและแรงงานภายใต้องค์การสหประชาชาติ (สปช) และองค์การแรงงานระหว่างประเทศ (อรงรปท) ชอบที่ได้รับสิทธิและเสรีภาพต่าง ๆ ตามที่กำหนดไว้ในปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (ปสสช) โดยปราศจากความแตกต่างใด ๆ เช่น สิทธิในชีวิต เสรีภาพความมั่นคง การทำงาน สภาพการทำงานที่ยุติธรรมและเหมาะสม รายได้ที่เท่าเทียมกับงาน เสรีภาพในการเดินทาง การรวมกลุ่มและสมาคมโดยสันติ ในปี 1990 สปช ได้ตกลงรับอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยแรงงานข้ามชาติและสมาชิกในครอบครัว (อรปทรขช) ซึ่งปัจจุบันมี 58 ประเทศภาคี สนธิสัญญานี้ ปัจจุบันเป็นสนธิสัญญาที่ครอบคลุมกว้างขวางที่สุดในด้านสิทธิของแรงงานข้ามชาติ ครอบคลุมถึงสมาชิกในครอบครัวของแรงงานข้ามชาติปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ได้รับการยอมรับให้เป็นกฎหมายระหว่างประเทศที่นานาประเทศให้การยอมรับและเคารพในสิทธิมนุษยชน แม้ในปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ข้อ 23 (4) จะระบุถึงสิทธิที่จะตั้งสหภาพแรงงานได้ แต่สิทธิในการตั้งสหภาพแรงงานดังกล่าวไม่อาจบังคับรวมถึงแรงงานข้ามชาติแต่อย่างใด การบังคับใช้นั้นต้องขึ้นอยู่กับบริบทหรือกฎมายภายในของประเทศนั้น ๆ ที่จะยอมรับ หาได้บังคับให้ทุกประเทศต้องปฏิบัติตามแม้นประเทศไทยจะไม่ได้เป็นภาคีของ อนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยแรงงานข้ามชาติและสมาชิกในครอบครัว แต่ประเทศไทยสามารถยกระดับมาตรฐานการคุ้มครองแรงงานข้ามชาติภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศว่าสิทธิมนุษยชนและสิทธิแรงงาน ด้วยการแก้ไขพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์และพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานตามความเหมาะสม เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมแก่แรงงานข้ามชาติได้มากยิ่งขึ้นต่อไป