การพัฒนาเมืองอัจฉริยะเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจดิจิทัลในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยนี้มุ่งศึกษา “ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการพัฒนาเมืองอัจฉริยะเพื่อสนับสนุนการขับเคลื่อนเศรษฐกิจดิจิทัล” ที่มุ่งเน้นเพื่อการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ เศรษฐกิจอัจฉริยะ และพลเมืองอัจฉริยะ ผ่านขั้นตอนในการศึกษาปัญหาที่เร่งด่วน จุดแข็งและจุดอ่อนของเมืองอัจฉริยะแบบจำลองการพยากรณ์เมืองอัจฉริยะ ตัวบ่งชี้ของเศรษฐกิจอัจฉริยะ และทักษะที่จำเป็นในยุคดิจิทัล โดยใช้การวิจัยเชิงผสมผสาน ทั้งวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ และวิธีการวิจัยเชิงปริมาณที่ได้จากการสำรวจความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญและประชาชน อีกทั้งข้อมูลทุติยภูมิจากหน่วยงานภาครัฐและศูนย์กลางข้อมูลเปิดภาครัฐประเทศไทย ผลการวิจัยพบว่า เมืองอัจฉริยะ เปรียบเสมือนกลไกสำคัญในการผลักดันเศรษฐกิจดิจิทัล อย่างไรก็ตาม การพัฒนาเมืองอัจฉริยะในประเทศไทยเผชิญความท้าทายหลายประการ อาทิ กฎหมายที่ล้าสมัย งบประมาณจำกัด ความร่วมมือระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน เป็นต้น การพัฒนาเมืองอัจฉริยะควรเน้นที่การสร้างความสมดุลและปรับปรุงคุณภาพชีวิตของประชาชน โดยการควบคุมค่าครองชีพ การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อแก้ไขปัญหาและเพิ่มคุณภาพชีวิต การเข้าถึงข้อมูลและบริการผ่านเทคโนโลยีช่วยให้มีความสะดวกและรวดเร็ว และต้องคำนึงถึงความต้องการและบริบทของแต่ละพื้นที่ การพัฒนาเศรษฐกิจอัจฉริยะส่งผลต่อ การเติบโตทางเศรษฐกิจ ยกระดับคุณภาพชีวิต และสร้างโอกาสใหม่ ๆ ในกรอบแนวทาง4 ด้าน ประกอบด้วย เศรษฐกิจ เทคโนโลยี สังคม และสิ่งแวดล้อม ในรายละเอียด 8 ตัวบ่งชี้สำคัญการพัฒนาพลเมืองอัจฉริยะ มีทักษะที่จำเป็น ใน 2 ด้านหลัก คือ 1) ความเข้าใจและการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล ซึ่งประกอบด้วยทักษะทางเทคนิค ทักษะสารสนเทศ และทักษะการคิดเชิงวิพากษ์ 2) ทักษะที่จำเป็นในยุคดิจิทัล 8 ทักษะ ทั้งนี้ เมืองอัจฉริยะ เศรษฐกิจอัจฉริยะ และพลเมืองอัจฉริยะจำเป็นต้องได้รับความร่วมมือจากทุกภาคส่วนเพื่อบรรลุเป้าหมาย ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตดีขึ้นและส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล