ผลของแนวปฏิบัติการจัดการความปวดและเพิ่มการเคลื่อนไหวของลำไส้ในผู้ป่วยหลังผ่าตัดเปิดช่องท้องแบบเร่งด่วน

Abstract

การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการนำแนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้นสำหรับการจัดการความปวดและเพิ่มการเคลื่อนไหวของลำไส้ในผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดเปิดช่องท้องแบบเร่งด่วน กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกแบบเจาะจง ประกอบด้วย ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นไส้ติ่งแตก กระเพาะอาหารหรือลำไส้ทะลุ และลำไส้อุดตัน ซึ่งจำเป็นต้องผ่าตัดเปิดช่องท้องแบบเร่งด่วนครั้งแรก โดยผู้ป่วยได้รับการรักษาในหอผู้ป่วยศัลยกรรมชาย 1 โรงพยาบาลพระนารายณ์มหาราช รวมทั้งสิ้น 56 ราย แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม ๆ ละ 28 ราย ได้แก่ กลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามแนวปฏิบัติมาตรฐานของโรงพยาบาล และกลุ่มทดลองได้รับการดูแลตามแนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้นใหม่ ชุดข้อมูลที่เก็บรวบรวมประกอบด้วย ข้อมูลส่วนบุคคล คะแนนความปวด การเคลื่อนไหวของลำไส้หลังผ่าตัด จำนวนวันนอนในโรงพยาบาล และค่าใช้จ่ายการรักษาพยาบาล เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้รับการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหา อยู่ในช่วง 0.79 ถึง 1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นสำหรับแบบบันทึกคะแนนความปวดและการเคลื่อนไหวของลำไส้หลังผ่าตัดเท่ากับ 0.92 และ 0.95 ตามลำดับ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ร่วมกับการทดสอบแมน-วิทนีย์ ยู การทดสอบของฟรีดแมน การวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของสเปียร์แมน ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองมีคะแนนความปวดต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) และมีการเคลื่อนไหวของลำไส้เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนในช่วง 24, 48 และ 72 ชั่วโมงหลังผ่าตัด เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตามไม่พบความแตกต่างทางสถิติในด้านจำนวนวันนอนในโรงพยาบาลและค่าใช้จ่ายการรักษาพยาบาลระหว่างสองกลุ่ม (p > .05) ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการใช้แนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้นสำหรับการจัดการความปวดและการฟื้นฟูการทำงานของลำไส้ในผู้ป่วย เพื่อส่งเสริมการฟื้นตัวของร่างกายและเพิ่มประสิทธิภาพการดูแลรักษา