ผลลัพธ์ของการใช้แนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและจัดการท้องผูก ในผู้ป่วยมะเร็งระยะลุกลามที่ได้รับประทานยากลุ่มโอปิออยด์ (OPIOIDS)

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยปฏิบัติการ แบบวัดก่อนและหลังและมีกลุ่มเปรียบเทียบ (Before and After Intervention with Comparison group) เพื่อศึกษาผลของแนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและจัดการท้องผูก ที่พัฒนาจากหลักฐานเชิงประจักษ์ ต่อระดับความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก การรับรู้อาการท้องผูกและการรับรู้อาการที่เกิดร่วมกับท้องผูก กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยมะเร็งระยะลุกลามที่ได้รับยาบรรเทาปวดกลุ่ม Opioids ชนิดรับประทาน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ จานวน 30 ราย และกลุ่มใช้แนวปฏิบัติ จานวน 30 ราย ซึ่งได้รับการแนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและจัดการท้องผูก เป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ เก็บข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลพื้นฐานและแบบบันทึกการขับถ่ายอุจจาระ (Bowel Diary) เปรียบเทียบระดับความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก การรับรู้อาการท้องผูก และการรับรู้อาการที่เกิดร่วมกับท้องผูก ก่อนและหลังได้รับการดูแลตามแนวปฏิบัติและระหว่างกลุ่มที่ได้การดูแลปกติ และกลุ่มใช้แนวปฏิบัติ ด้วยสถิติ Chi-square และ Fisher’s Exact Test ผลการวิจัยพบว่า ระดับความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก การรับรู้อาการท้องผูกและการรับรู้อาการที่เกิดร่วมกับท้องผูก ก่อนและหลังได้รับแนวปฏิบัติและระหว่างกลุ่มที่ได้การดูแลปกติและกลุ่มใช้แนวปฏิบัติ ไม่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงต่อการเกิดท้องผูก ในกลุ่มใช้แนวปฏิบัติ ลดลงจากระดับปานกลางเป็นระดับต่าจานวน 4 คน ข้อเสนอแนะที่ได้จากการวิจัย คือ ควรป้องกันท้องผูกโดยการใช้ยาระบายตามแผนการรักษาอย่างสม่าเสมอ ควบคู่กับการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมโดย การรับประทานอาหารที่มีเส้นใยที่เพียงพอ การดื่มน้ำอย่างเพียงพอ การมีกิจกรรมเคลื่อนไหว ฝึกการขับถ่าย และบันทึกการขับถ่ายอุจจาระด้วยตนเองอย่างสม่ำเสมอ