กฎหมายเกี่ยวกับการจัดหาล่ามในชั้นสอบสวน

Abstract

ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (1948) กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง (1966) และกฎหมายรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (2560) ล้วนกำหนดว่าบุคคลย่อมมีความเสมอภาคกันตามกฎหมายและกระบวนการทางกฎหมายหนึ่งในความเท่าเทียมกันปรากฎในการสอบสวน การไต่สวนมูลฟ้อง และพิจารณาในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาซึ่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาแห่งราชอาณาจักรไทย มาตรา 13 บังคับให้ใช้ภาษาไทยในกรณีที่มีความจำเป็นต้องแปลภาษาไทยท้องถิ่นหรือภาษาถิ่นหรือภาษาต่างประเทศเป็นภาษาไทยหรือในกรณีที่ผู้เสียหาย ผู้ต้องหา หรือ พยานไม่สามารถพูดหรือเข้าใจภาษาไทย และไม่มีล่ามให้พนักงานสอบสวน พนักงานอัยการ หรือศาล จัดหาล่ามให้แล้วแต่กรณี อย่างไรก็ดีกฎหมายไทยดังกล่าว ไม่ได้กำหนดวิธีการจัดหาล่ามและคุณสมบัติของล่ามไว้ พนักงานสอบสวน พนักงานอัยการ หรือศาล ด้วยเหตุนั้นจึงจัดหาล่ามโดยใช้ดุลยพินิจของตนเองสิ่งนี้จึงก่อให้เกิดความแตกต่างกันและความไม่เท่าเทียมกัน วิทยานิพนธ์นี้เสนอว่าประเทศไทยควรปรับปรุงกระบวนการจัดหาล่ามซึ่งปัจจุบันมีหลากหลาย โดยการจัดทาให้มันเป็นกระบวนการเดียวซึ่งครอบคลุมการจัดหาล่ามในทุกกระดับ ไม่ว่าจะเป็นพนักงานสอบสวน พนักงานอัยการ และศาล โดยมีวิธีการจัดหาล่ามอย่างชัดเจน และกำหนดคุณสมบัติของล่ามอย่างชัดเจน ประเทศไทยอาจใช้กฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกา อังกฤษ และออสเตรเลีย มาเป็นแนวทางในการปรับปรุง