รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการวิจัย เสียงสะท้อนจากนักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิตและชุมชนเมืองเอกต่อมาตรการ ควบคุมสถานบริการในบริเวณรอบมหาวิทยาลัยรังสิต

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ เพื่อสำรวจเสียงสะท้อนจากนักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิตและชุมชนเมืองเอกต่อมาตรการควบคุมสถานบริการในบริเวณรอบมหาวิทยาลัยรังสิต และเพื่อเสนอแนะข้อมูลแนวทางการพัฒนามาตรการในการควบคุมสถานบริการบริเวณรอบมหาวิทยาลัยรังสิต ประชากรประกอบด้วยประชากรจำนวน 2 กลุ่ม ได้แก่ นักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิตและประชาชนทั่วไปซึ่งพักอาศัยในชุมชนเมืองเอก ผู้วิจัยทำการเก็บแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างกลุ่มละ 420 ตัวอย่าง รวมเก็บข้อมูลทั้งสิ้น 840 ตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลในครั้งนี้เป็นแบบสอบถาม วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลอาศัยการทำการเก็บข้อมูลโดยให้ผู้ช่วยวิจัยดำเนินการแจกแบบสอบถามให้กับกลุ่มตัวอย่างทั้ง 2 กลุ่ม ภายหลังจากเก็บรวบรวมข้อมูลจากแบบสอบถามเสร็จสิ้น ผู้วิจัยจะทำการประมวลผลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยในด้านความคิดเห็นของนักศึกษา พบว่า นักศึกษาผู้ให้ข้อมูลคิดว่าการแก้ปัญหาดังกล่าว “สำเร็จแต่ไม่ดีขึ้น” โดยมีนักศึกษาร้อยละ 56.43 เห็นว่ามาตรการดังกล่าวสามารถกระทำได้สำเร็จกล่าวคือมีสถานบริการจำนวนหนึ่งที่เปิดให้บริการในระยะใกล้เคียงกับสถานบริการปิดตัวลงในทันที แต่ในทางกลับกันนักศึกษาเห็นว่าการแก้ไขและควบคุมปัญหาร้านเหล้าด้วยคำสั่งดังกล่าวนั้นยังไม่ทำให้สภาพของปัญหาดีขึ้น โดยมีผู้เห็นด้วยจำนวนมาก (ร้อยละ 75.48) ว่าแม้จะมีการห้ามไม่ให้มีสถานบริการในบริเวณโดยรอบมหาวิทยาลัยรังสิตในระยะที่ถูกกำหนด สถานบริการยังคงเปิดให้บริการในระยะที่ห่างออกไปเพียงเล็กน้อย มากไปกว่านั้นนักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิตผู้ยินดีให้ข้อมูลมากถึงร้อยละ 82.86 เห็นว่าแม้จะไม่มีสถานบริการในบริเวณโดยรอบมหาวิทยาลัยรังสิตในระยะที่ถูกกำหนด นักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิตยังคงเดินทางเพื่อไปใช้สถานบริการนอกพื้นที่อยู่ตามปกติ ในส่วนของความคิดเห็นของผู้พักอาศัยในชุมชนเมืองเอก ผู้พักอาศัยในชุมชนเมืองเอก ร้อยละ 68.38 เห็นว่า ปัญหาดังกล่าวเป็นเรื่องสำคัญที่รัฐบาลควรให้ความสนใจ และเห็นว่ามาตรการในการควบคุมสถานบริการบริเวณรอบมหาวิทยาลัยนั้นสามารถแก้ปัญหาได้สำเร็จ(ร้อยละ 55.74) แต่ในทางกลับกันกลับมีผู้ให้ข้อมูลเพียงร้อยละ 47.07 เท่านั้นที่เห็นว่าการควบคุมสถานบริการทำให้ชุมชนเมืองเอกมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น โดยเห็นว่าปัญหาของชุมชนเมืองเอกนั้นมิได้มีเพียงแค่ปัญหาสถานบริการเพียงอย่างเดียวหากแต่มีทั้งปัญหาการจราจรที่ติดขัด ร้านค้าร้านอาหารที่ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย ปัญหาขยะ เป็นต้น ในส่วนของแนวทางการพัฒนามาตรการในการควบคุมสถานบริการนั้นหากรัฐยังคงมีความประสงค์ที่จะควบคุมสถานบริการบริเวณโดยรอบมหาวิทยาลัย รัฐควรทบทวนมาตรการการควบคุมสถานบริการในบริเวณโดยรอบมหาวิทยาลัยทั่วประเทศว่าสามารถแก้ไขปัญหาได้จริงหรือไม่ เนื่องจากผู้ประกอบการยังคงหลบเลี่ยงด้วยช่องวางทางคำสั่งที่ไม่มีการระบุระยะการควบคุมที่ชัดเจน ทำให้มีการขยับระยะการเปิดให้บริการออกห่างจากตัวมหาวิทยาลัยเพียงเล็กน้อย และนักศึกษายังคงเดินทางไปใช้บริการตามเดิม นอกจากนี้รัฐควรศึกษาแนวทางการบริหารจัดการสถานบริการในต่างประเทศยกตัวอย่างเช่นใน สหราชอาณาจักรหรือสหรัฐอเมริกาที่มหาวิทยาลัยในประเทศดังกล่าวมีการเปิดให้บริการสถานบริการในตัวมหาวิทยาลัยเอง ด้วยเหตุผลที่ว่าสถานบริการควรอยู่ในความดูแลของตัวมหาวิทยาลัยเพื่อสามารถสอดส่องดูแลความประพฤติของนักศึกษาได้และไม่สร้างปัญหาให้กับชุมชนโดยรอบมหาวิทยาลัย