การควบคุมการตอกเสาเข็มในชั้นดินกรุงเทพโดยคำนึงถึงการเพิ่มขึ้นของกำลังของเสาเข็มตามเวลา

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้เป็นการศึกษาถึงแนวทางการประมาณกำลังของเสาเข็มที่ 14 วันจากผล การทดสอบกำลังของเสาเข็มหลังการตอกแล้วใหม่ๆ ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการควบคุมการตอก เสาเข็มให้ได้กำลังระยะยาวที่ต้องการโดยไม่ต้องรอทิ้งระยะเวลา 7-14 วันก่อนทดสอบเสาเข็ม การศึกษายังรวมถึงการวิเคราะห์หาสมการความสัมพันธ์ระหว่างกำลังของเสาเข็มกับเวลา ใน การศึกษานี้ใช้การทดสอบกำลังแบบพลศาสตร์ของเสาเข็ม (Dynamic pile load test)ของเสาเข็ม คอนกรีตอัดแรงที่เวลาต่างๆ รวมถึง ที่เวลาสิ้นสุดการตอกเสาเข็ม (End of driving, EOD), 1 นาที, 10 นาที, 2 ชั่วโมง, 1 วัน และ 14 วันหลังการทดสอบ เป็นเครื่องมือโดยเสาเข็มที่ทดสอบเป็นเสาเข็มรูปตัวไอ ขนาด 0.22 เมตร มีจำนวนทั้งสิ้น 49 ต้น มีความยาวในช่วง 11-25 เมตร เสาเข็มทุกต้นตอก ทะลุชั้นดินเหนียวอ่อน และนั่งบนชั้นดินเหนียวแข็ง 33 ต้น โดยมีเสาเข็ม 16 ต้น ตอกทะลุชั้นดิน เหนียวแข็งและนั่งอยู่บนชั้นทราย พื้นที่ศึกษาครอบคลุมกรุงเทพมหานครและปริมณฑลโดยแบ่ง พื้นที่ศึกษาเป็นสามโซนประกอบด้วยโซนเหนือ โซนตะวันออกเฉียงใต้ และโซนตะวันตกเฉียงใต้ ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าเมื่อเวลาผ่านไป 14 วัน กำลังของเสาเข็มเพิ่มสูงขึ้นกว่ากำลังที่ 1 นาทีในช่วง 1.5 -5.4 เท่าตัว โดยขนาดของการเพิ่มขึ้นของกำลังตามเวลาจะน้อยลงเมื่อกำลังต่อ ความยาวเสาเข็มที่ 1 นาทีมีค่าสูงขึ้น กราฟระหว่างกำลังของเสาเข็มกับลอกการิทมิกของเวลามี ลักษณะเป็นโค้งหงาย ในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้สมการสาหรับคำนวณกำลังของเสาเข็มที่เวลาต่างๆ และสมการสำหรับประมาณเสาเข็มที่ 14 วันจากผลการทดสอบเสาเข็มที่ 10 นาที, 120 นาที และ1วัน หลังจากตอกเสาเข็ม ได้ถูกนำเสนอโดยสมการข้างต้นสามารถใช้ได้กับดินทั้งสามโซนที่ของ กรุงเทพ และสามารถใช้กับเสาเข็มที่มีปลายอยู่ในชั้นดินเหนียวและชั้นทราย