ปัจจัยที่อาจมีผลต่อการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชนคดียาเสพติดให้โทษ กรณีศึกษาศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนภาคกลาง

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยทางด้านความผูกพันทางสังคม ปัจจัยการคบหาสมาคมที่แตกต่างและการกระทำผิดของเด็กและเยาวชนในคดียาเสพติด และเสนอแนวทางการป้องกันและแก้ไขปัญหาการกระทำความผิดของเด็กและเยาวชนในคดียาเสพติด เป็นการวิจัยเชิงผสมผสานได้แก่ การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กและเยาวชนที่มีการกระทำความผิดในคดียาเสพติดทั้งเป็นกระทำความผิดครั้งแรกและกระทำผิดซ้ำ ในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนพื้นที่เขตภาคกลาง 110 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย โดยใช้สถิติในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าสัมประสิทธ์ิสหสัมพันธ์ และIndependent-samples t-test การวิจัยเชิงคุณภาพ โดยสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ 1) นักสังคมสงเคราะห์ จำนวน 3 ราย นักจิตวิทยา จำนวน 3 ราย 2) เด็กและเยาวชนในคดียาเสพติด จำนวน 8 ราย ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยด้านความผูกพันทางสังคมที่มีความสัมพันธ์กับการกระทำผิดของเด็กและเยาวชนฯ กลุ่มที่มีความผูกพันทางสังคมอยู่ในระดับต่ำ จะกระทำผิดมากกว่า มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และค่าสัมประสิทธ์ิสหสัมพันธ์ (r) เท่ากับ -0.223 ความสัมพันธ์กันและเป็นไปในทิศทางผกผันกันในระดับปานกลาง 2) ปัจจัยการคบหาสมาคมที่แตกต่างที่มีความสัมพันธ์กับการกระทำผิดของเด็กและเยาวชนฯ กลุ่มที่มีความสนิทสนมกับเพื่อนที่กระทำ ผิดน้อย จะกระทำผิดน้อยกว่า มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และค่าสัมประสิทธ์ิสหสัมพันธ์ (r) เท่ากับ 0.660 ความสัมพันธ์กันในทิศทางเดียวกันในระดับปานกลาง 3) การวิจัยเชิงคุณภาพ พบว่าเด็กและเยาวชนกลุ่มที่ทำความผิดในคดียาเสพติดจะมีความผูกพันทางสังคมและครอบครัวน้อย มีการคบหาสมาคมการสนิทสนมใกล้ชิดกับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด จึงนำ มาสู่การกระทำผิดของเด็กและเยาวชน