การดำรงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ กรณีศึกษาชุมชนปกาเกอะญอ อ. ลี้ จ. ลำพูน

Abstract

การศึกษา เรื่อง การดำรงอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กรณีศึกษา ชุมชนปกาเกอะญอ พระ บาทห้วยต้ม อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นมาและอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติ พันธุ์ ปกาเกอะญอชุมชนพระบาทห้วยต้ม และศึกษาปัจจัยภายใน, ปัจจัยภายนอก และแนวทางใน การดำรงอัตลักษณ์ของชุมชนตั้งแต่ก่อตั้งจนถึงปัจจุบัน โดยเป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มประชากร คือ ชาวปกาเกอะญอที่อาศัยอยู่ในชุมชนพระบาทห้วยต้มอันประกอบด้วย 10 หมู่บ้าน ในตำบลนา ทราย อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน การวิเคราะห์ข้อมูลคือศึกษาจากงานเอกสารที่เกี่ยวข้องและการ สัมภาษณ์คนในชุมชน เป็นการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ชุมชนนี้เกิดจากชาวปกาเกอะญอที่มีความเลื่อมใส ศรัทธา ในตัวครูบาชัย ยะวงศาพัฒนา จึงได้ละถิ่นฐานเดิมย้ายตามมาอยู่ใกล้อารามของท่านและร่วมกันสร้างชุมชน และจากกฎระเบียบในการอยู่ร่วมกันคือ ให้รักษาศีล 5 อย่างเคร่งครัด และต้องรับประทานอาหารมังสวิรัติ ทำให้ชุมชนมีความสงบสุข ร่มเย็น จึงมีชาวปกาเกอะญอย้ายตามมาอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ ในการดำรงอัตลักษณ์ของชุมชนนั้น ในช่วงแรกครูบาวงษ์ ท่านเป็นคนอบรม สั่งสอน และตักเตือนให้ชาวชุมชนดำรงอัตลักษณ์ไว้ด้วยตัวของท่านเอง เมื่อชุมชนเริ่มโตขึ้น ครูบาฯ ได้แต่งตั้ง “ตะก๊ะ” ซึ่งเป็นคนที่ชาวบ้านนับถือ หมู่บ้านละ 1 คน ช่วยท่านทำหน้าที่ดังกล่าว เมื่อครูบาฯ มรณภาพในปีพ.ศ. 2543 ผู้นำชุมชนได้กำหนด “กฎประชาคมในการดำรงอยู่ร่วมกันของหมู่บ้าน” เพื่อการดำรงอัตลักษณ์ของชุมชน โดยมีโทษแก่ผู้ฝ่ าฝืนตั้งแต่การปรับเงินจนถึงขั้นขับออกจากหมู่บ้าน ปัจจัยที่ทำให้การดำรงอัตลักษณ์ของชุมชนยังเกิดขึ้นต่อเนื่องได้แก่ ความเคารพศรัทธาในตัวผู้นำโครงสร้างความสัมพันธ์แบบเครือญาติ และกระแสการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม