การออกแบบระบบตรวจสอบบุคคลเข้าสอบโดยใช้เทคโนโลยีชีวมิติด้วยใบหน้าและลายพิมพ์นิ้วมือแบบหลายโปรโตคอลบนระบบสมองกลฝังตัว

Abstract

การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ส่งผลกระทบให้อีเลิร์นนิงถูกนำมาเป็นเครื่องมือหลักในการเรียนการสอน โดยเฉพาะการเรียนการสอนทางไกล การพัฒนาอีเลิร์นนิงอย่างเจาะจงเพื่อเด็กนักเรียนปฐมวัยและเยาวชนเป็นความท้าทาย การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองและครูผู้สอนในกระบวนการเรียนเป็นปัจจัยที่สำคัญในการประยุกต์ใช้อีเลิร์นนิงของกลุ่มประชากรเป้าหมายให้สำเร็จ การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อออกแบบ พัฒนา ติดตั้งและประเมินระบบเว็บการเรียนรู้ภาษาอังกฤษแบบดิจิทัลที่นำไปสู่แนวทางการแก้ปัญหาการเรียนด้วยการจัดให้เด็กนักเรียนปฐมวัยมีบทเรียนแบบตอบสนอง การประเมินการเรียนและกิจกรรมการเรียนรู้แบบปฏิสัมพันธ์ นอกจากนั้นการศึกษานี้ได้ทดสอบผลลัพธ์การเรียนรู้ของนักเรียนและการรับรู้การใช้งานของผู้ใช้งานระบบที่พัฒนาในครั้งนี้ ระเบียบวิธีวิจัยประกอบด้วยการออกแบบและการพัฒนาระบบเว็บการเรียนรู้ภาษาอังกฤษแบบดิจิทัลบนพื้นฐานกรอบแนวคิดโรงเรียนอัจฉริยะดิจิทัล การตรวจสอบผลกระทบที่มีผลต่อการใช้งาน และการประเมินการรับรู้ของระบบที่พัฒนาโดยใช้การประยุกต์แบบจาลองการยอมรับเทคโนโลยี การประเมินผลของระบบที่ถูกพัฒนาเน้นไปที่การวัดผลความสำเร็จอีเลิร์นนิงและปัจจัยการรับรู้ ประกอบด้วย การรับรู้ความง่ายต่อการใช้งาน การรับรู้ความมีประโยชน์ และทัศนคติที่มีต่อการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศต่อการเรียนการสอน กลุ่มตัวอย่างของผู้ใช้ที่อาสาสมัครเข้าร่วมการวิจัยจำนวน 30 คน ประกอบด้วยผู้ปกครองของนักเรียน ครูผู้สอน และเจ้าหน้าที่ การทดสอบที (t-Test) ถูกนำมาใช้ประเมินประสิทธิภาพของอีเลิร์นนิง การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นความมีประสิทธิภาพของอีเลิร์นนิงที่สามารถนำมาใช้ในการเรียนการสอนสำหรับเด็กและเยาวชนและแสดงให้เห็นการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในกระบวนการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญ ผลการศึกษา พบว่าการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยระบบเว็บบนอุปกรณ์เคลื่อนที่มีอิทธิพลต่อความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษของนักเรียนอนุบาล อีกทั้งการศึกษาการรับรู้ของผู้ใช้งานช่วยเพิ่มประโยชน์ในด้านปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการยอมรับของผู้ใช้งานและการประยุกต์ใช้ระบบการเรียนภาษาอังกฤษด้วยอิเล็กทรอนิกส์